رفیق راهی و از نیمه راه می گویی
وداع با من بی تکیه گاه می گویی
میان این همه آدم میان این همه اسم
همیشه اسم مرا اشتباه می گویی
به اعتبار چه آیینه ای عزیز دلم
به هر که می رسی از اشک وآه می گویی
دلم به نیم نگاهی خوش است اما تو
به این ملامت سنگین نگاه می گویی!?
هنوز حوصله عشق در رگم جاری است
نمرده ام که غمت را به چاه می گویی
هر جا دلی شکسته است به اینجا بیاورید
اینجا بهشت شهر خدا، شهر مشهد است...
أأدخل یا حجة الله!!
بر در و دیوار حرم دیده گشودم جایی ننوشتند گنهکار نیاید ... یا امام رئوف
هر بار خواست چای بریزد نمانده ای
رفتی و باز هم به سکوتش نشانده ای
تنها دلش خوش است به اینکه یکی دو بار
با واسطه "سلام" برایش رسانده ای
حالا صدای او به خودش هم نمیرسد
از بس که بغض توی گلویش چپانده ای
دیدم که شهر باز پر از عطر مریم است
گفتند باز روسری ات را تکانده ای
میخندی و برات مهم نیست ... ای دریغ
من آن نهنگی ام که به ساحل کشانده ای
بدبخت من...
فلک زده من...
بد بیار من...
امروز عصر چای ندارم... تو مانده ای!
حامد عسگری
| Design By : Pichak |
