می توانی بروی قصه و رویا بشوی

راهی دورترین نقطه ی دنیا بشوی

              ساده نگذشتم از این عشق ، خودت می دانی

              من زمینگیر شدم تا تو ، مبادا بشوی

آی ! مثل خوره این فکر عذابم می داد ؛

چوب ما را بخوری ، ورد زبان ها بشوی

              من و تو مثل دو تا رود موازی بودیم

              من که مرداب شدم ، کاش تو دریا بشوی

دانه ی برفی و آنقدر ظریفی که فقط

باید از این طرف شیشه تماشا بشوی

              گره ی عشق تو را هیچ کسی باز نکرد

              تو خودت خواسته بودی که معما بشوی

در جهانی که پر از  وامق و  مجنون شده است

می توانی عذرا باشی،  لیلا بشوی

              می توانی فقط از زاویه ی یک لبخند

              در دل سنگ ترین آدم ها جا بشوی

بعد از این، مرگ نفس های مرا می شمرد

فقط از این نگرانم که تو تنها بشوی

مهدی فرجی