سار هنگام زاد آوردن               می گریزد زجوجه پروردن

 

می نهد با هزار مکر و هنر        تخم در آشیان مرغ دگر

 

وان دگر بی خبر ز ترفندش       تربیت می کند چو فرزندش

 

عشق را این نظام و آیین است     راز کار معلمی این است

 

نسلی از شوق پرورش دادن      سیرش از خون دل خورش دادن

 

تا زسعیت چو توشه برگیرد         زآشیان تو بال و پر گیرد

 

ای که عمری کنی چنین آباد       رنج بی مزد و منتت خوش باد

 

 

حمیده جان روزت مبارک.

نوشته شده در شنبه 89/2/11ساعت 10:45 صبح توسط حمیده نظرات ( ) |